Bijzonder verhaal uit de praktijk van Steunouder Kampen
Er worden lachjes uitgewisseld tussen de grote- en de kleine tweeling. Ze schelen misschien dertien jaar, maar de klik is er duidelijk. Enkele maanden terug kenden ze elkaar nog niet, maar hoe anders is dat nu dankzij een simpele oproep op Facebook. “steunouder gezocht voor 2 vrolijke meiden van 7 maanden”
“De vraag liet me niet meer los,”, vertelt steunouder Sanne Zunnenberg, de moeder van de oudste tweeling. “Of er iemand eenmaal per 2 weken een plekje had voor een babytweeling? Dat riep veel herinneringen bij me op.” Dertien jaar geleden stond ook haar leven op de kop, nadat ze beviel van Karlijn en Linde. Met haar man Erik ondervond ze hoe het is om de tweeling Karlijn en Linde en oudere zus Senna groot te brengen. “Het was een intense zoektocht naar het vinden van ritme, samenwerking, maar ook af en toe even een rustmomentje voor jezelf. Gelukkig hadden wij hiervoor familie en vrienden in de buurt die konden bijspringen wanneer nodig, want een tweeling grootbrengen is een flinke uitdaging.”
Deze ervaring maakt dat Sanne bij het lezen van de oproep direct getriggerd was: een meiden-tweeling met een oudere zus erboven, hun situatie van 13 jaar geleden! En deze ouders missen de stabiliteit en het netwerk dat zij destijds hadden. Sanne: “mijn gevoel zei meteen: hier kan en wil ik wat betekenen. Mijn dochters en man Erik hoefden niet overgehaald te worden: dit gaan we doen!”
Niet veel later zaten de gezinnen bij elkaar om kennis te maken. De grote tweeling met de kleine tweeling. Er werden grapjes gemaakt, fruithapjes gevoerd en al snel was duidelijk dat moeder Jamilla en vader Leon het grootste vertrouwen hadden in het gezin van Erik en Sanne. Jamilla: “De rust die ze uitstralen, het fijne contact dat we meteen met ze hadden en ook de mooie plek waar ze wonen, het voelde meteen goed”. Vanaf dat moment zijn Amyra en Siënna 1x in de 2 weken in het weekend een dag op de boerderij te vinden!
Linde vertelt: ‘we vinden het heel erg leuk als Amyra en Siënna er zijn. Ze zijn nu bijna 1,5 jaar en kunnen steeds meer; Amyra loopt al en allebei beginnen ze te praten. Amyra is meer de druktemaker. Zij kan zo schaterlachen, ze trekt dan hele gekke bekken en moet vervolgens heel erg hard om zichzelf lachen, dat is echt supergrappig. Bij ons is Karlijn meer de aanwezige, ik ben zelf wat rustiger, dat is Siënna ook.’ Karlijn beaamt dat het echt heel erg leuk is als de meiden er zijn. ‘Als ik iets anders zou hebben op de dag dat ze er zijn zou ik wel mijn best doen om het te verschuiven, zodat ik er toch ben als Amyra en Siënna komen, dat wil ik eigenlijk niet missen.’
De dagen dat Amyra en Siënna er zijn, verlopen eigenlijk altijd in hetzelfde ritme. Sanne: ‘ze worden om 10:00 gebracht, dan blijft Jamilla nog even en geven we samen het fruithapje. Zo hebben we even tijd om van elkaar te horen hoe het gaat en of er nog bijzonderheden zijn. Voor de meiden is dat ook een fijn warm overgangsmoment.’ In de ochtend wordt er eigenlijk altijd even gewandeld; even bij de dieren langs een frisse neus halen. Tussen de middag slapen de meiden, en ’s middags is het tijd om te spelen. Dan wordt de bak met speelgoed tevoorschijn gehaald waar Karlijn en Linde vroeger mee speelden, en zitten ze weer als vanouds te spelen met de oldscool fotocamera, maar nu met nog een tweeling erbij!
Voor Sanne en Erik levert het zelf ook veel op. Sanne: ‘nu de meiden er zijn, hebben wij ook weer wat meer quality-time, zo lopen we ineens soms samen met de kinderwagen een heel eind door het dorp om eieren te halen, wanneer doen we dat nou samen!?’ Karlijn: ‘We doen weer meer met z’n allen als gezin, normaal zit ik veel meer alleen op mijn kamer’
Voor Jamilla betekent de opvang dat ze eens in de 2 weken in het weekend even op adem kan komen. Ze heeft dan alleen oudere zus Mila thuis, en heeft inmiddels een fijn ritme gevonden voor de zaterdag. “Eerst ga ik iets leuks doen met Mila; even quality-time met mijn oudste dochter. Het tweede deel van de ochtend maak ik tijd voor mezelf. Ik laad echt op van deze momenten. Het is voor mij een fijne break in de dagen met de meiden en ze hebben het goed bij Erik en Sanne. De eerste keer kennismaken was wel spannend van tevoren; je gaat toch naar wildvreemde mensen om te kijken of je je twee kinderen aan ze toevertrouwt. Maar eigenlijk voelde het vanaf het eerste moment fijn en goed. Het zijn zulke lieve en open mensen. Ze zijn er niet alleen voor de kinderen maar ook voor mij. Ik ervaar veel steun van ze doordat ze naar me luisteren en soms hele waardevolle tips geven; ze denken echt in oplossingen. Dan merk je toch dat ze precies weten hoe het is om een tweeling op te voeden. Die herkenning alleen al helpt me zo goed.’
Jamilla is het afgelopen jaar van ver gekomen. Zorgen voor een baby-tweeling, voor de oudere zus, werken, het huishouden voor elkaar krijgen en dan nog alle regeldingen die op haar afkwamen. Het overweldigde haar en ze had veel moeite om alle ballen in de lucht te houden. Nu, een jaar later zit ze er heel anders bij. De kinderen zijn nog steeds even vrolijk en aanwezig, er is nog steeds veel drukte en veel geregel; maar Jamilla heeft de rust en stabiliteit gevonden om alles een plek te geven. ‘Ik voel me nu zoveel sterker, en heb alles weer veel beter onder controle. Mijn gezin is nu stabiel, waardoor het niet erg is als het huishouden een keer niet op orde is, of er iets gebeurt wat we niet verwachtten. Nu kan ik dat aan. En de hulp van de steunouders draagt daar veel aan bij. Door hun hulp, heb ik tijd gekregen om de controle over mijn eigen leven terug te pakken.’
Sanne vult aan: ‘Het voelt gewoon heel erg goed dat je een ander kan helpen met jezelf. Door gewoon een beetje van je tijd te geven.’
Mocht je na het lezen van dit verhaal ook geïnteresseerd zijn om steunouder te worden, of kun je zelf wel hulp gebruiken van een steunouder? Neem dan contact op met een van de coördinatoren van Steunouder Kampen:
Annet Horst: 06-30026577 / Adri van der Weerd: 06-21428195
of mail naar kampen@steunouder.nl
*De (steun)ouders en kinderen uit bovenstaand verhaal hebben toestemming gegeven voor publicatie*