Kleine moeite
‘Sinds een jaar ongeveer komt Maris om de veertien dagen op woensdagmiddag. Hij trekt vooral op met de jongste twee van ons, die zeven en vier zijn. Dat is denk ik ook het ontwikkelingsniveau waarop Maris functioneert ook al is hij al elf. Ze spelen ontzettend goed samen. Zo goed dat ik vaak even mijn handen vrij heb om even iets voor mezelf te doen, haha. Maris staat altijd “aan”, hij kletst je de oren van de kop en brengt een hoop gezelligheid met zich mee. Ik denk dat het voor hem heel fijn is om nu ook eigen vriendjes in het dorp te hebben. En voor Debby is het fijn dat ze een middagje met alleen haar eigen kinderen kan zijn.’
Vanzelfsprekend
‘Thuis hadden we vroeger in de zomer-, kerst- en paasvakantie altijd twee Duitse jongens te logeren. Mijn broer en zus zijn later allebei pleegouder geworden, dat is er blijkbaar met de paplepel ingegoten bij ons. Toen ik de oproep zag in de nieuwsbrief van school dacht ik meteen “laten we dat maar doen”. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Later hoorde ik dat we de enige waren die hadden gereageerd. Dat vond ik wel gek. Maar misschien is het voor ons vanzelfsprekender om zoiets te doen omdat we het van huis uit hebben meegekregen? Ik bedoel, hoeveel moeite is dat nou, om de week een middagje een kind erbij nemen. En het klinkt een beetje cliché, maar je krijgt er ook heel veel voor terug. Als ik zie wat het voor Maris betekent, dan kan de rommel me verder niks schelen. Die rommel is trouwens zo weer opgeruimd, dat is geen verschil met mijn eigen kinderen.’
Hulp vragen
‘Het is misschien wel moeilijk, maar het is niet erg om hulp te vragen. Zelf heb ik heel veel aan een groepje buren, dat inmiddels meer vrienden zijn geworden. We staan elkaar bij en helpen elkaar uit de brand. Bij mijn broer en zus, die dus pleegouder zijn, zie ik hoe taai het soms kan zijn en dat wat extra hulp heel welkom is. Ik ben zelf geen pleegouder geworden, maar steunouder zijn is echt een hele kleine moeite. Als ik op die manier iets voor een ander kan betekenen, dan doe ik dat graag!’
