Steunouder Steunouder zijn kan ontzettend veel plezier en voldoening geven. In Waddinxveen schreef ‘Momo’ het voor ons geweldig op.
“Toen ik de oproep voor Steunouder Waddinxveen, las dacht ik direct ‘daar wil ik wel aan meewerken’. In overleg met het thuisfront heb ik aangegeven dat mijn voorkeur uitgaat naar een kind van 0 – 4 jaar. Zowel de coördinator als ikzelf verwachtten dat het wel even zou duren voordat er een match was. Niets was minder waar, de match met mijn kleine vriendin ontstond al voordat Steunouder Waddinxveen officieel geopend was. Hoe snel kan het gaan?
Vanaf 1 november 2022 mag ik zorgen voor een kittig meisje van bijna 2 jaar, dat goed weet wat ze wil. Daar hou ik van. Maar omdat ze nog net te klein is om te begrijpen wat ’tijd’ is, want ‘straks gaan we weer naar mamma’ is… heeft ze de eerste paar weken langdurig gehuild en toen dat niet hielp probeerde ze het ‘een toontje hoger’ en liet ze zien dat ze ook goed kon stampvoeten – nog net geen 2…. Zielig voor het meisje en ik kreeg er tuterende oren van.
Maar telkens als ik haar na 5 uur naar huis bracht, wilde ze me niet loslaten. Daaruit trokken moeder en ik de geruststellende conclusie dat het goed zit. Het komt wel goed tussen mij en mijn vriendinnetje, het heeft wat tijd nodig.
Is het leuk om te doen? Natuurlijk is het leuk! De moeder heeft een cadeautje voor het leven gekregen en ik mag het 1x per week uitpakken en met haar spelen. Ik merk dat mijn geduld heel rekbaar is, omdat ik maximaal 2 dagdelen opvang verzorg. We doen samen dingen die we allebei leuk vinden: beetje dansen, beetje schommelen, de blaadjes wegschoppen en in de lucht gooien, dan regent het kleurtjes :-). Lekker met je kaplaarsjes in een plas stampen en daarna naar de kinderboerderij. Dat laatste is onze favoriete bezigheid.
Kost het veel tijd? In principe niet, want je kan als steunouder zelf je opvangtijden aangeven. Dat wordt allemaal goed overlegd met ouder(s) en de coördinator.
Is het makkelijk om te doen? Dat is – denk ik – afhankelijk van het kind dat je als steunouder krijgt toegewezen. Maar dat is ook logisch: van te voren weet je waar je aan begint, een ouder vraagt niet voor niks steun, dus er is wel iets meer aan de hand dan “gewoon oppassen”. In onze steunouder-situatie hebben moeder en ik samen gezocht naar oplossingen om het wennen voor dit lieve, kittige meisje zo makkelijk mogelijk te maken. Wij hebben besloten dat wij op vrijdagochtend met z’n drietjes 2 uurtjes op pad gaan, zodat ze sneller vertrouwd en gewend raakt.
Wat levert het op? Heel veel warmte en liefde. Ik word creatiever van geest omdat ik soms anders moet denken om tot een oplossing te komen. Ik mag weer heerlijke rode wangen in de buitenlucht gaan halen, want mijn vriendinnetje is echt een buitenkind. En als het dan toch even wat lastiger wordt, grijp ik terug op mijn favoriete Nanny Jo Frost met haar tips over rust – reinheid – regelmaat, of iets van dergelijke strekking. Kortom: ik geniet volop!” •